200 mijls Solo 2005
28 september - 2 oktober
aantal deelnemers
ingeschreven: 84
gestart: 79
gefinished: 62
28 september - 2 oktober
aantal deelnemers
ingeschreven: 84
gestart: 79
gefinished: 62
Ook dit jaar waren natuurlijk de gebruikelijke voorbereidingen getroffen. De BAZ´tjes
(Bericht aan Zeevarenden) waren van internet gehaald, de kaarten bijgewerkt en de
weerberichten waren met argusogen gevolgd, i.v.m. de keuze van 1 van de 4 te kiezen
routes.
Maar toch zou het anders zijn dan andere jaren. Tenslotte had ik net een andere boot, waar ik nog niet zo vertrouwd mee was. Ik was er wel vanaf Zeeland over zee mee naar de thuishaven in Almere-Haven gezeild, maar veel dingen had ik toch nog niet gebruikt.,br />
Er moest worden gestart op Woensdag tussen 07.00 uur en 10.00 uur. De verwachting was dat in de loop van de avond de wind sterk zou toenemen en werden windsnelheden van 45 knopen verwacht. Omdat dit snelheden zijn van zo'n 9 tot 10 Bft, wilde schijnbaar een ieder zo snel mogelijk starten, zodat men als deze winden overkwamen ze al in een veilige haven lagen.
Om 07.15 uur passeerde ik de startlijn, bij de boei M1. De 200mijls Solo 2005 was voor mij begonnen.
Direct op het 1e rak werden
de spinnakers, ed. gehesen. Voor mij ging dat niet op, mijn boot had geen spinnaker,
dus werd het zeilen met een melkmeisje. Toch liep de boot redelijk snel en kon ik
het goed bijhouden, wat Frits Bartels, de schipper van de Easy Goïng,
in het voorbij gaan, tot de uitspraak bracht "wat loopt die boot hard zonder
spinnaker".
Doordat bijna iedereen startte tussen 7.00 uur en 08.00 uur ging de hele vloot als een lang lint richting het Paard van Marken en vervolgens naar de boei MN1GZ2 bij Volendam.
Sommige schippers probeerden ook hier de spinnakers erop te houden, maar slechts een enkeling slaagde er in al reachend de MN1GZ2 te bereiken.
Na het ronden van deze boei gingen de spinnakers weer omhoog, maar doordat de wind steeds meer toenam en vlagerig werd, moesten velen de spinnakers weer strijken.
Toen het steeds harder ging waaien kwamen de eerste problemen, boten liepen uit
het roer en bij het ronden van de boei Nek, de boei in de buurt van Hoorn,
werden de eerste storm rondjes gedraaid.
Ik ronde deze om 10.41 uur en met toenemende wind werd aan het laatste stuk op het Markermeer begonnen.
Het was prachtig gezicht die hele rij, van zo'n 80 schepen, die als een lang lint tussen Volendam, Hoorn en Lelystad zeilden.
Om 12.18 uur werd de boei OVD3 bij Lelystad gerond en was het 1e deel van de wedstrijd achter de rug. Hier moest er door iedereen dus de keus worden gemaakt welke route men zou kiezen. Enkele schepen gingen richting Amsterdam, dus die kozen voor route 1, terwijl de rest richting sluis ging.
Inmiddels was de wind toegenomen tot zo'n 30 knopen, cq 6-7 Bft.
De sluis in Lelystad draaide op volle toeren om al die schepen te schutten. De sluis was dan ook nagenoeg geheel gevuld met deelnemers aan de 200 mijls Solo. Na het verlaten van de sluis werden de eerste riffen gezet en gingen veel boten op deze manier naar de volgende boei. De start van dit traject was bij de EZ29, voor mij was dat om 13.59 uur.
Ook hier zag je weer een opsplitsing ontstaan en gingen enkele boten richting het noorden voor de gekozen route 2. De anderen gingen richting Enkhuizen voor de route 3 en 4.
Ik had gekozen voor route 3 en de volgende boei was dan de WV14
bij den Oever. Nu zag je het verschil tussen diepstekende boten en de ondiepstekende
boten, die hun weg zochten over het ondiepe water bij het monument om zo enkele
mijlen te winnen, terwijl de diepstekende boten om deze ondiepe plek heen moesten
varen en dus terrein verloren.
Ook voor de boten die ondiepte bij het monument vermeden was de boei WV14 bezeild, zij konden nagenoeg de tonnenlijn volgen om uiteindelijk bij de WV14 te komen. De andere schepen kwamen wat dichter langs het vogelreservaat voor Medemblik.
De boei na de WV14 was de EZ1KG2 bij Enkhuizen. Ook hier weer een lange rij boten die allen de westzijde van het vogeleiland passeerden. De wind was op het trajekt naar de WV14 weer aardig afgenomen, maar begon na het passeren van het vogeleiland weer toe te nemen. Om 20.25 uur werd de EZ1KG2 gepasseerd en was de wind weer toegenomen tot 38 knopen cq. 8 Bft.
Na het ronden van de boei EZ1KG2 bij Enkhuizen ging het richting Compagnieshaven. Omdat nog steeds die windwaarschuwing voor 45 knopen wind stond, vond ik het niet raadzaam om in de havenkom voor anker te gaan en dus werd de passantensteiger opgezocht.
Op Donderdag wilde ik vroeg starten. De wekker stond om 05.45 uur en na te hebben ontbeten gaf Meldpost IJsselmeer een wind-waarschuwing voor 7 Bft voor het IJsselmeer.
Dat betekende dat er niet gestart mocht worden. Ook de kustwacht gaf een windwaarschuwing voor 7 Bft voor de kust en het IJsselmeer.
Om 09.15 was de melding van de Meldpost IJsselmeer niet meer van kracht. Wel gaf de kustwacht nog steeds deze melding. Toen ook om 10.15 deze situatie nog steeds bestond, zijn we, de overige deelnemers die in de haven lagen en ik rond 10.30 uur vertrokken.
Om 10.55 uur werd de EZ1KG2 opnieuw gepasseerd en was de 2e dag officiëel begonnen. Nu moesten we naar de Sportboei B, bij Breezanddijk, in het midden van de afsluitdijk. Deze boei werd om 14.59 uur gepasseerd.
Ook dit stuk kenmerkte zich door harde en vlagerige wind, zodat menige boot uit het roer liep. Ik heb zelf in vlagen 48 knopen wind over het dek gehad, waarbij de boot volledig uit het roer liep. Absoluut geen pretje. Na de Sportboei B ging het richting Urk, naar de UK16. Deze werd om 18.54 uur gepasseerd en vond ik het tijd voor wat rust. Dus werd de haven van Urk opgezocht, waar reeds een groot aantal andere schippers lagen.
Na wat hannessen vanwege de dwarsstaande harde wind kon ik aanleggen aan de Ellship van Paul Schrier en was het weer tijd om aan de inwendige mens te denken.
Maar toch zou het anders zijn dan andere jaren. Tenslotte had ik net een andere boot, waar ik nog niet zo vertrouwd mee was. Ik was er wel vanaf Zeeland over zee mee naar de thuishaven in Almere-Haven gezeild, maar veel dingen had ik toch nog niet gebruikt.,br />
Er moest worden gestart op Woensdag tussen 07.00 uur en 10.00 uur. De verwachting was dat in de loop van de avond de wind sterk zou toenemen en werden windsnelheden van 45 knopen verwacht. Omdat dit snelheden zijn van zo'n 9 tot 10 Bft, wilde schijnbaar een ieder zo snel mogelijk starten, zodat men als deze winden overkwamen ze al in een veilige haven lagen.
Om 07.15 uur passeerde ik de startlijn, bij de boei M1. De 200mijls Solo 2005 was voor mij begonnen.
Direct op het 1e rak werden
de spinnakers, ed. gehesen. Voor mij ging dat niet op, mijn boot had geen spinnaker,
dus werd het zeilen met een melkmeisje. Toch liep de boot redelijk snel en kon ik
het goed bijhouden, wat Frits Bartels, de schipper van de Easy Goïng,
in het voorbij gaan, tot de uitspraak bracht "wat loopt die boot hard zonder
spinnaker".Doordat bijna iedereen startte tussen 7.00 uur en 08.00 uur ging de hele vloot als een lang lint richting het Paard van Marken en vervolgens naar de boei MN1GZ2 bij Volendam.
Sommige schippers probeerden ook hier de spinnakers erop te houden, maar slechts een enkeling slaagde er in al reachend de MN1GZ2 te bereiken.
Na het ronden van deze boei gingen de spinnakers weer omhoog, maar doordat de wind steeds meer toenam en vlagerig werd, moesten velen de spinnakers weer strijken.
Toen het steeds harder ging waaien kwamen de eerste problemen, boten liepen uit
het roer en bij het ronden van de boei Nek, de boei in de buurt van Hoorn,
werden de eerste storm rondjes gedraaid.Ik ronde deze om 10.41 uur en met toenemende wind werd aan het laatste stuk op het Markermeer begonnen.
Het was prachtig gezicht die hele rij, van zo'n 80 schepen, die als een lang lint tussen Volendam, Hoorn en Lelystad zeilden.
Om 12.18 uur werd de boei OVD3 bij Lelystad gerond en was het 1e deel van de wedstrijd achter de rug. Hier moest er door iedereen dus de keus worden gemaakt welke route men zou kiezen. Enkele schepen gingen richting Amsterdam, dus die kozen voor route 1, terwijl de rest richting sluis ging.
Inmiddels was de wind toegenomen tot zo'n 30 knopen, cq 6-7 Bft.
De sluis in Lelystad draaide op volle toeren om al die schepen te schutten. De sluis was dan ook nagenoeg geheel gevuld met deelnemers aan de 200 mijls Solo. Na het verlaten van de sluis werden de eerste riffen gezet en gingen veel boten op deze manier naar de volgende boei. De start van dit traject was bij de EZ29, voor mij was dat om 13.59 uur.
Ook hier zag je weer een opsplitsing ontstaan en gingen enkele boten richting het noorden voor de gekozen route 2. De anderen gingen richting Enkhuizen voor de route 3 en 4.
Ik had gekozen voor route 3 en de volgende boei was dan de WV14
bij den Oever. Nu zag je het verschil tussen diepstekende boten en de ondiepstekende
boten, die hun weg zochten over het ondiepe water bij het monument om zo enkele
mijlen te winnen, terwijl de diepstekende boten om deze ondiepe plek heen moesten
varen en dus terrein verloren.Ook voor de boten die ondiepte bij het monument vermeden was de boei WV14 bezeild, zij konden nagenoeg de tonnenlijn volgen om uiteindelijk bij de WV14 te komen. De andere schepen kwamen wat dichter langs het vogelreservaat voor Medemblik.
De boei na de WV14 was de EZ1KG2 bij Enkhuizen. Ook hier weer een lange rij boten die allen de westzijde van het vogeleiland passeerden. De wind was op het trajekt naar de WV14 weer aardig afgenomen, maar begon na het passeren van het vogeleiland weer toe te nemen. Om 20.25 uur werd de EZ1KG2 gepasseerd en was de wind weer toegenomen tot 38 knopen cq. 8 Bft.
Na het ronden van de boei EZ1KG2 bij Enkhuizen ging het richting Compagnieshaven. Omdat nog steeds die windwaarschuwing voor 45 knopen wind stond, vond ik het niet raadzaam om in de havenkom voor anker te gaan en dus werd de passantensteiger opgezocht.
Op Donderdag wilde ik vroeg starten. De wekker stond om 05.45 uur en na te hebben ontbeten gaf Meldpost IJsselmeer een wind-waarschuwing voor 7 Bft voor het IJsselmeer.
Dat betekende dat er niet gestart mocht worden. Ook de kustwacht gaf een windwaarschuwing voor 7 Bft voor de kust en het IJsselmeer.
Om 09.15 was de melding van de Meldpost IJsselmeer niet meer van kracht. Wel gaf de kustwacht nog steeds deze melding. Toen ook om 10.15 deze situatie nog steeds bestond, zijn we, de overige deelnemers die in de haven lagen en ik rond 10.30 uur vertrokken.
Om 10.55 uur werd de EZ1KG2 opnieuw gepasseerd en was de 2e dag officiëel begonnen. Nu moesten we naar de Sportboei B, bij Breezanddijk, in het midden van de afsluitdijk. Deze boei werd om 14.59 uur gepasseerd.
Ook dit stuk kenmerkte zich door harde en vlagerige wind, zodat menige boot uit het roer liep. Ik heb zelf in vlagen 48 knopen wind over het dek gehad, waarbij de boot volledig uit het roer liep. Absoluut geen pretje. Na de Sportboei B ging het richting Urk, naar de UK16. Deze werd om 18.54 uur gepasseerd en vond ik het tijd voor wat rust. Dus werd de haven van Urk opgezocht, waar reeds een groot aantal andere schippers lagen.
Na wat hannessen vanwege de dwarsstaande harde wind kon ik aanleggen aan de Ellship van Paul Schrier en was het weer tijd om aan de inwendige mens te denken.
Omdat Paul Schrier aangaf geen haast te hebben om weg te komen, de wekker op 07.30
gezet en werd er lekker rustig ontbeten. De boot klaar gemaakt en vervolgens vertrokken
voor de 3e dag. Om exact 09.00 uur werd de UK16 voor de 2e keer
gepasseerd en waren we weer met de wedstrijd bezig.
Voor mij voeren de Mathilde van Marjan de Vrie, de Ellship van Paul Schrier, de Foetsie van Cees de Wit en de Myrlette van Gerrit Schuur. Gezamenlijk gingen we richting de WP8, waarbij ik langzaam maar zeker op de groep inliep en vervolgens als eerste de WP8 ronde met op nog geen 3 meter achter me de Ellship van Paul Schrier en kort daarop gevolgd door de anderen. De boot liep dus uitstekend bij de halve wind die we op dat stuk kregen te verwerken.
Na het ronden moesten we pal voor de wind richting Makkum, waar de VF4 moest worden gerond. Ook op deze leg bleven bovengenoemde boten redelijk bij elkaar. Door de golfslag en de harde wind hadden alle boten wat problemen.
Ik b.v. had de genua uitgeboomd en door golfslag rolde de boot nogal, zodat ik op een zeker moment de boom heb vastgezet met een ophouder en een neerhouder en het grootzeil vastgezet met een bulletalie.
Door een combinatie van een golf, windvlaag en het daardoor inschuiven (??) van de uitschuifbare boom, ving de genua aan de verkeerde kant wind waardoor de boot doordraaide en doordat het grootzeil vaststond en ook de wind aan de verkeerde kant kreeg, ontstond een soort chinese gijp, waarbij de achterzijde van de boot een heel eind uit het water kwam en de neus in het water verdween en de boot als het ware een slag om zijn as maakte.
Een geluk bij een ongeluk was dat de boom op de schoot was geklikt en niet in het oog was geplaatst. Hierdoor kon gelukkig de hele boel, dus genua en grootzeil van uit de kuip, tijdens deze "pirouette", worden losgemaakt en weer onder controle gebracht worden. Maar dat was wel even schrikken.
De boom dus maar weer verwijderd en nu iets meer afkruisen.
Dit alles speelde zich af bij 40 knopen wind en later kreeg ik van medezeilers de vraag wat ik in godsnaam met die wind op het voordek had te zoeken. Maar soms is dat noodzakelijk.
De rest van deze leg verliep zonder verdere problemen en na de Ellship van Paul Schrier ronde ik om 14.20 uur de VF4. Terwijl enkele boten in Makkum de haven opzochten, maakten ik en een paar andere een inschattingsfout door door te zeilen naar Hindeloopen, waar de H2 moest worden gerond. Dit rak was echter niet bezeild en hier verloren ik veel tijd.
De Myrlette van Gerrit Schuur zeilde van deze groep het rak naar de H2 het beste en met slechts enkele slagen kwam hij ver voor alle andere in Hindeloopen aan. Door een draaiïng van de wind moest ik nog eens, net voor de H2, overstag, na toch geprobeerd te hebben die boei te bezeilen. Gevolg bijna stilliggen als je overstag wilt gaan. De H2 werd uiteindelijk gerond om 16.35 uur.
In Hindeloopen vond ik een plaatsje aan de in aanbouw zijnde nieuwe kademuur, direct naast de steiger waar de reddingsboot aanligt afgemeerd.
Even later kwamen ook de Ellship van Paul Schrier, de Foetsie van Cees de Wit, de Mathilde van Marjan de Vrie, en nog wat later de Kim van Martin Selles en de Dehler 34 van Piet Zwaan hier aanleggen. Na elkaar even te hebben geholpen genoten we van een welverdiend biertje aan boord bij Paul Schrier en bij Piet Zwaan.
Hier bleek ook dat Martin Selles zijn grootzeil, bij waarschijnlijk het neerhalen voor Hindeloopen, aan flarden had getrokken.
Dit was al de tweede maal dat hij problemen had, want ook in Lelystad had hij al een zeilmaker opgezocht.
Hij zou de wedstrijd uiteindelijk uitzeilen met een, i.v.m de zeilschade, 3 maal gereefd grootzeil.
De opmerkingen waren dan ook niet van de lucht toen hij later met wat minder wind, met 3 riffen aan het zeilen was.
Doordat de actie van de vorige dag ook bij mij toch nog wat schade had veroorzaakt, t.w. een gebroken leuver, moest ik eerst even de winkel in Hindeloopen opzoeken.
Helaas was die maat leuver niet aanwezig, dus toen toch maar het advies van zeilmaker Piet Zwaan opgevolgd en de onderste leuver, die toch weinig krachten krijgt te verwerken, naar de kopotte positie verplaatst. Werkte uitstekend Piet !!
De wind was tijdens de nacht gedraaid en kwam nu uit het westen.
Om 09.49 uur passeerde ik voor de 2e maal de H2 en ging het richting stavoren waar de VZ1LC6 moest worden gerond. Hier moest wel even rekening worden gehouden met de ondieptes voor Stavoren, die sinds de actie van het vrouwtje van Stavoren alom bekendheid genieten. Vervolgens moest het richting de HR-B gaan.
Op weg hiernaar toe kwamen wat grotere schepen mij voorbij zeilen, zoals de Tzigane van Harry Vogel en de Adopo van Paul Peggs.
Paul zette zijn spinnaker en probeerde al reachend de HR-B te bereiken. Doordat de wind draaide moest hij steeds verder afvallen richting de Friese kust.
Toen hier toch nog een aantal keren de spinnaker volledig dichtklapte en zelfs op een gegeven moment de andere kant opstond hield ook Paul het voor gezien en moest toen hoog aan de wind richting de HR-B.
De HR-B
die in mijn GPS stond bleek een andere te wezen dan die op de kaart (foutje), waardoor
ik inplaats van langs de ondiepte bij het monument, door de ondiepte zeilde. Hierdoor
moest ik uiteindelijk het laatste stuk een slag maken richting de echte HR-B,
waardoor ik weer veel tijd verloor.
Om 14.11 uur passeerde ik de HR-B, waar het inmiddels een drukte van belang was omdat er ook deelnemers van een wedstrijd vanuit Enkhuizen de boei moesten ronden en ik me eerst daar tussen moest zien te wringen. Maar hierna kon ik richting de sluis bij Lelystad.
Bij de sluis aangekomen
blijkt dat het licht al op groen staat en kan ik zo door naar binnen, waar al 3
schepen liggen te wachten. 200 m achter mij komt er nog één aan en
daarna wordt de deur gesloten en worden de vijf schepen geschut. Binnen de kortste
keren zijn we weer op weg naar het begin van het volgende deel van deze dag.
Om voordeel te hebben van de passage van de OVD3 moet ik deze eerst een stuk voorbij varen, dan gijpen en vervolgens hoog aan de wind richting Hoorn. De passage van de OVD3 is om 16.12 uur en is het weer serieus geworden. De Nek bij Hoorn is niet bezeild en ik heb behoorlijke golven tegen. Uiteindelijk kom ik ergens bij de Leekerhoek uit en moet ik een klap maken om een beetje in de buurt van de Nek te komen. Nogmaals overstag en de Nek is te bezeilen. De boei wordt gerond om 19.05 uur.
Hoewel het inmiddels aardig donker begint te worden tgv een front dat in aantocht is en alle boten die ik voor mij zie richting Hoorn gaan, besluit ik om door te zeilen naar de volgende boei, de MN1GZ2.
Reden is: Ik moet nog ankeren!!
Omdat het zaterdagavond is en omdat de deelnemers van de 200 myls die eventueel in Lelystad zouden gaan ankeren waarschijnlijk allemaal zijn doorgevaren omdat het toen nog redelijk vroeg was, kon de havenkom wel eens vol liggen met ankerende schepen. Tenslotte was ik door mijn late vertrek uit Hindelopen één van de laatste van de 200myls deelnemers die de sluis in Lelystad passeerde.
Gezien de gitzwarte luchten die er aan kwamen had ik enorm veel regen verwacht, maar die bleef gelukkig uit.
Wel veel wind en nadat de Nek gepasseerd was moest het 2e rif er in en ook de genua moest verder dicht gerold worden omdat de boot een paar maal lelijk uit het roer liep. Maar wat wil je ook, uit die enorme zwarte koppen kwam even 46 knopen wind. Maar verder liep het uitstekend. Toen de wind weer wat minder werd gelijk het 2e rif er weer uit en op 1 rif en stuk dichtgerolde genua liep ik meer dan 10 knopen.
Om 20.27 uur passeerde ik de MN1GZ2 bij Volendam en besloot ik in de Gouwzee mijn ankerperiode te nemen.
Na voor anker te zijn gegaan op de GPS het ankeralarm ingesteld. Omdat ik met dit anker, een Fortress FX-11 een licht alluminium anker met modderklauwen, nog niet had geankerd in zwaar weer was het toch even spannend.
Maar het anker pakte perfekt en ook gedurende de nacht is het ankeralarm niet één maal afgegaan. Ook de plot gaf aan dat de boot nog precies op zijn plek lag, maar dat hij toch wel redelijk aan het gieren was geweest.
De volgende morgen, de laatste dag dus, even lekker uitgeslapen. Het was uiteindelijk nog maar een klein stukje.
Om 09.05 uur ging het anker omhoog en om 09.19 uur passerden we (mijn schip en ik) de MN1GZ2 voor het laatste stuk naar de IJM17 waar moest worden gefinished.
Onderweg werd ik nog even voorbijgevaren door wat grotere boten, o.a de Utopia van BertJan van Delft en de Tzigane van Harry Vogel, die beiden prachtig onder spinnaker voorbij kwamen.
Om 11.36 uur was voor mij de finish bij de IJM17 en reste nog het inleveren van de wedstrijdbescheiden, zoals logboek, camera en de X-trace, een geweldig apaaraat, dat beschikbaar was gesteld aan elke deelnemer door de firma XMARK bv, waarmee o.a. de boeipassage werd gemeld en gedurende de gehele wedstrijd alle schepen konden worden gevolgd op het Internet.
Een geweldige tocht was weer ten einde.
Bij het inleveren kwam het toch weer tot het bekende praatje pot en duurde het toch weer een tijdje voor je weer onderweg was naar de thuishaven.
Jan, Bob, Marco (de Luyendijkjes) en Tine en Peter Capel, van het start- en finishschip, wederom bedankt voor deze geweldig tocht.
Hopelijk tot volgend jaar.
De foto's op deze pagina zijn gemaakt door diverse deelnemers van de 200 myls Solo 2005
Voor mij voeren de Mathilde van Marjan de Vrie, de Ellship van Paul Schrier, de Foetsie van Cees de Wit en de Myrlette van Gerrit Schuur. Gezamenlijk gingen we richting de WP8, waarbij ik langzaam maar zeker op de groep inliep en vervolgens als eerste de WP8 ronde met op nog geen 3 meter achter me de Ellship van Paul Schrier en kort daarop gevolgd door de anderen. De boot liep dus uitstekend bij de halve wind die we op dat stuk kregen te verwerken.
Na het ronden moesten we pal voor de wind richting Makkum, waar de VF4 moest worden gerond. Ook op deze leg bleven bovengenoemde boten redelijk bij elkaar. Door de golfslag en de harde wind hadden alle boten wat problemen.
Ik b.v. had de genua uitgeboomd en door golfslag rolde de boot nogal, zodat ik op een zeker moment de boom heb vastgezet met een ophouder en een neerhouder en het grootzeil vastgezet met een bulletalie.
Door een combinatie van een golf, windvlaag en het daardoor inschuiven (??) van de uitschuifbare boom, ving de genua aan de verkeerde kant wind waardoor de boot doordraaide en doordat het grootzeil vaststond en ook de wind aan de verkeerde kant kreeg, ontstond een soort chinese gijp, waarbij de achterzijde van de boot een heel eind uit het water kwam en de neus in het water verdween en de boot als het ware een slag om zijn as maakte.
Een geluk bij een ongeluk was dat de boom op de schoot was geklikt en niet in het oog was geplaatst. Hierdoor kon gelukkig de hele boel, dus genua en grootzeil van uit de kuip, tijdens deze "pirouette", worden losgemaakt en weer onder controle gebracht worden. Maar dat was wel even schrikken.
De boom dus maar weer verwijderd en nu iets meer afkruisen.
Dit alles speelde zich af bij 40 knopen wind en later kreeg ik van medezeilers de vraag wat ik in godsnaam met die wind op het voordek had te zoeken. Maar soms is dat noodzakelijk.
De rest van deze leg verliep zonder verdere problemen en na de Ellship van Paul Schrier ronde ik om 14.20 uur de VF4. Terwijl enkele boten in Makkum de haven opzochten, maakten ik en een paar andere een inschattingsfout door door te zeilen naar Hindeloopen, waar de H2 moest worden gerond. Dit rak was echter niet bezeild en hier verloren ik veel tijd.
De Myrlette van Gerrit Schuur zeilde van deze groep het rak naar de H2 het beste en met slechts enkele slagen kwam hij ver voor alle andere in Hindeloopen aan. Door een draaiïng van de wind moest ik nog eens, net voor de H2, overstag, na toch geprobeerd te hebben die boei te bezeilen. Gevolg bijna stilliggen als je overstag wilt gaan. De H2 werd uiteindelijk gerond om 16.35 uur.
In Hindeloopen vond ik een plaatsje aan de in aanbouw zijnde nieuwe kademuur, direct naast de steiger waar de reddingsboot aanligt afgemeerd.
Even later kwamen ook de Ellship van Paul Schrier, de Foetsie van Cees de Wit, de Mathilde van Marjan de Vrie, en nog wat later de Kim van Martin Selles en de Dehler 34 van Piet Zwaan hier aanleggen. Na elkaar even te hebben geholpen genoten we van een welverdiend biertje aan boord bij Paul Schrier en bij Piet Zwaan.
Hier bleek ook dat Martin Selles zijn grootzeil, bij waarschijnlijk het neerhalen voor Hindeloopen, aan flarden had getrokken.
Dit was al de tweede maal dat hij problemen had, want ook in Lelystad had hij al een zeilmaker opgezocht.
Hij zou de wedstrijd uiteindelijk uitzeilen met een, i.v.m de zeilschade, 3 maal gereefd grootzeil.
De opmerkingen waren dan ook niet van de lucht toen hij later met wat minder wind, met 3 riffen aan het zeilen was.
Doordat de actie van de vorige dag ook bij mij toch nog wat schade had veroorzaakt, t.w. een gebroken leuver, moest ik eerst even de winkel in Hindeloopen opzoeken.
Helaas was die maat leuver niet aanwezig, dus toen toch maar het advies van zeilmaker Piet Zwaan opgevolgd en de onderste leuver, die toch weinig krachten krijgt te verwerken, naar de kopotte positie verplaatst. Werkte uitstekend Piet !!
De wind was tijdens de nacht gedraaid en kwam nu uit het westen.
Om 09.49 uur passeerde ik voor de 2e maal de H2 en ging het richting stavoren waar de VZ1LC6 moest worden gerond. Hier moest wel even rekening worden gehouden met de ondieptes voor Stavoren, die sinds de actie van het vrouwtje van Stavoren alom bekendheid genieten. Vervolgens moest het richting de HR-B gaan.
Op weg hiernaar toe kwamen wat grotere schepen mij voorbij zeilen, zoals de Tzigane van Harry Vogel en de Adopo van Paul Peggs.
Paul zette zijn spinnaker en probeerde al reachend de HR-B te bereiken. Doordat de wind draaide moest hij steeds verder afvallen richting de Friese kust.
Toen hier toch nog een aantal keren de spinnaker volledig dichtklapte en zelfs op een gegeven moment de andere kant opstond hield ook Paul het voor gezien en moest toen hoog aan de wind richting de HR-B.
De HR-B
die in mijn GPS stond bleek een andere te wezen dan die op de kaart (foutje), waardoor
ik inplaats van langs de ondiepte bij het monument, door de ondiepte zeilde. Hierdoor
moest ik uiteindelijk het laatste stuk een slag maken richting de echte HR-B,
waardoor ik weer veel tijd verloor.Om 14.11 uur passeerde ik de HR-B, waar het inmiddels een drukte van belang was omdat er ook deelnemers van een wedstrijd vanuit Enkhuizen de boei moesten ronden en ik me eerst daar tussen moest zien te wringen. Maar hierna kon ik richting de sluis bij Lelystad.
Bij de sluis aangekomen
blijkt dat het licht al op groen staat en kan ik zo door naar binnen, waar al 3
schepen liggen te wachten. 200 m achter mij komt er nog één aan en
daarna wordt de deur gesloten en worden de vijf schepen geschut. Binnen de kortste
keren zijn we weer op weg naar het begin van het volgende deel van deze dag.Om voordeel te hebben van de passage van de OVD3 moet ik deze eerst een stuk voorbij varen, dan gijpen en vervolgens hoog aan de wind richting Hoorn. De passage van de OVD3 is om 16.12 uur en is het weer serieus geworden. De Nek bij Hoorn is niet bezeild en ik heb behoorlijke golven tegen. Uiteindelijk kom ik ergens bij de Leekerhoek uit en moet ik een klap maken om een beetje in de buurt van de Nek te komen. Nogmaals overstag en de Nek is te bezeilen. De boei wordt gerond om 19.05 uur.
Hoewel het inmiddels aardig donker begint te worden tgv een front dat in aantocht is en alle boten die ik voor mij zie richting Hoorn gaan, besluit ik om door te zeilen naar de volgende boei, de MN1GZ2.
Reden is: Ik moet nog ankeren!!
Omdat het zaterdagavond is en omdat de deelnemers van de 200 myls die eventueel in Lelystad zouden gaan ankeren waarschijnlijk allemaal zijn doorgevaren omdat het toen nog redelijk vroeg was, kon de havenkom wel eens vol liggen met ankerende schepen. Tenslotte was ik door mijn late vertrek uit Hindelopen één van de laatste van de 200myls deelnemers die de sluis in Lelystad passeerde.
Gezien de gitzwarte luchten die er aan kwamen had ik enorm veel regen verwacht, maar die bleef gelukkig uit.
Wel veel wind en nadat de Nek gepasseerd was moest het 2e rif er in en ook de genua moest verder dicht gerold worden omdat de boot een paar maal lelijk uit het roer liep. Maar wat wil je ook, uit die enorme zwarte koppen kwam even 46 knopen wind. Maar verder liep het uitstekend. Toen de wind weer wat minder werd gelijk het 2e rif er weer uit en op 1 rif en stuk dichtgerolde genua liep ik meer dan 10 knopen.
Om 20.27 uur passeerde ik de MN1GZ2 bij Volendam en besloot ik in de Gouwzee mijn ankerperiode te nemen.
Na voor anker te zijn gegaan op de GPS het ankeralarm ingesteld. Omdat ik met dit anker, een Fortress FX-11 een licht alluminium anker met modderklauwen, nog niet had geankerd in zwaar weer was het toch even spannend.
Maar het anker pakte perfekt en ook gedurende de nacht is het ankeralarm niet één maal afgegaan. Ook de plot gaf aan dat de boot nog precies op zijn plek lag, maar dat hij toch wel redelijk aan het gieren was geweest.
De volgende morgen, de laatste dag dus, even lekker uitgeslapen. Het was uiteindelijk nog maar een klein stukje.
Om 09.05 uur ging het anker omhoog en om 09.19 uur passerden we (mijn schip en ik) de MN1GZ2 voor het laatste stuk naar de IJM17 waar moest worden gefinished.
Onderweg werd ik nog even voorbijgevaren door wat grotere boten, o.a de Utopia van BertJan van Delft en de Tzigane van Harry Vogel, die beiden prachtig onder spinnaker voorbij kwamen.
Om 11.36 uur was voor mij de finish bij de IJM17 en reste nog het inleveren van de wedstrijdbescheiden, zoals logboek, camera en de X-trace, een geweldig apaaraat, dat beschikbaar was gesteld aan elke deelnemer door de firma XMARK bv, waarmee o.a. de boeipassage werd gemeld en gedurende de gehele wedstrijd alle schepen konden worden gevolgd op het Internet.
Een geweldige tocht was weer ten einde.
Bij het inleveren kwam het toch weer tot het bekende praatje pot en duurde het toch weer een tijdje voor je weer onderweg was naar de thuishaven.
Jan, Bob, Marco (de Luyendijkjes) en Tine en Peter Capel, van het start- en finishschip, wederom bedankt voor deze geweldig tocht.
Hopelijk tot volgend jaar.
De foto's op deze pagina zijn gemaakt door diverse deelnemers van de 200 myls Solo 2005
Voor verdere informatie, een volledige uitslagenlijst en de exacte passagetijden van alle deelnemers klik op onderstaande link.
